Je kwam in m'n leven,als zomaar een kleine puppy,
op zoek naar een nieuwe thuis.
Zomaar een kleine puppy,die de leegte in huis moest opvangen,
terug leven moest brengen.
Je bracht niet enkel leven,je gaf ook leven...
Mijn leven,aangevallen door een onzichtbare vijand.
Niemand , die me kon waarschuwen,
niemand , die me kon beschermen.
En daar was jij , zomaar een kleine puppy ,
klaar voor een heldendaad , jouw heldendaad .
Een band ontstond tussen ons , onbreekbaar,
onbegrijpbaar...
Die kleine puppy werd een deel van me ,
jouw hartje versmolt met het mijne .
We werden één....
Altijd stond jij me bij , m'n steun en toeverlaat ,
m'n redder , m'n engelbewaarder , m'n alles...

Het leven ging verder voor jou ,voor mij, voor ons.
En toen kwam die laatste zomer ,onze laatste zomer tesamen ,
een eerste grote waarschuwing ,toen je ziek werd ,
het eerste besef dat hier een einde aan kon komen.
De herfst bracht enige rust ,je vocht terug ,
nog niet klaar om mij los te laten ,
nog niet klaar om mij te verlaten .
De winter van je leven werd aangevangen ,
onze laatste winter samen .
Je ziekte kreeg de bovenhand én
weer gaf je mij een belangrijke les mee :
"blijf moedig , dat ben ik ook "
Ik beloofde het je , omdat ik je zo
onnoemelijk graag zie,maar ik wist " ik kan het niet ".
De lente kwam véél te vroeg ,
de lente zou je van me afnemen .
Liefste Billy , lichamelijk ben je er dan niet meer ,
maar afscheid van je nemen , kan ik niet.
Zal ik misschien "nooit " kunnen.
Een stukje van mijn hart is samen met jou heengegaan....